Taa..

*Mruknela rozgladajac sie za swoja bluzka, ktora znalazla po paru chwilach. Wlozyla ja spowrotem ,wsuwajac rece do kieszeni spodni*

No to romantyczny nastroj szlag nam trafil.

Mhm...

*Wymamrotala nieco zbita z tropu. Wygladalo to mniej wiecej w ten sposob. -nie chcesz isc ze mna do lozka? Aha, to czesc. Emily westchnela ciezko powloczac nogami do drugiej czesci mieszania.*

Nastepnego dnia.

*Wpatrywala sie z zalozonymi rekoma przepalonej zarowce w strojacej lampie w swojej sypialni. Westchnela ciezko. Pstryknela palcami a zarowka zaplonela dawnym blaskiem. Zadowolona z siebie ruszyla korytarzem do salonu, potykajac sie uprzednio o swoje glany. Rzucila jeszcze okiem na swoje odbicie w lustrze, do ktorego usmiechnela sie blado. Opadla na kanape wpatrujac sie w gory za oknem*

"Nie musisz pukac" Pomyslala przesylajac swoja mysl Patowi. Przymknela oczy wstajac niechetnie z kanapy. Zrobila slizg na panelach w przedpokoju by otworzyc mu drzwi. Usmiechala sie blado*

Czesc.

*Wyszeptala patrzac na swoje rozowe (!) skarpetki, ktore byly prawdopodobnie jedyna rozowa czescia jej garderoby, jaka kiedykolwiek posiadala*

Wchodz, wchodz.

*Mruknela  przygryzajac warge. Gestem dloni wskazala mu dalsza czesc jej domu*

Co tak waznego wyrwalo Cie wczoraj z naszej... ee.. rozmowy?

*Zapytala w koncu dosc niepewnym tonem, przygladajac sie mu z zaciekawieniem. Przechylila glowe na bok oczekujac odpowiedzi.*

Taak..

*Westchnela ciezko. A potem dziwil jej sie, ze nie potrafi sie do niej zblizyc. Przemilczala sprawe nie mogac sie jednak oprzec przed wywroceniem oczami, ktorego chlopak i tak nie mogl dostrzec. Oparla sie o sciane w swoim przestronnym salonie wpatrujac sie w Pata. Jej wzrok nie zdradzal zadnych emocji. Oddychala spokojnie. Czy faceci naprawde odczuwaja tylko pozadanie i glod? Pokrecila glowa z niedowierzaniem. W takim razie, skoro mu nie staje, to mozesz zrobic mu kanapke! Kochala swoja bezposrednosc.*

Pat, Kochanie, nie jestes glodny?

*Zapytala ukrywajac cien usmiechu na swoich ustach*

Ostatnio Cie zaniedbuje.

*Zasmiala sie cicho*

*I badz tu madrym. Uniosla rece w gory w blagalnym gescie.*

Jesli nie chcialabym Cie tutaj, nie zapraszalabym Cie do srodka.

*Odrzekla rownie chlodnym tonem. Siegnela po nieotwarta nadal korespondencje, zwracajac uwage jedynie na adres nadawcy.*

*Pojawił się przed jej domem. Kucnął opierając się o ścianę budynku. Starał się uspokoić. Jego oczy świeciły niczym czerwony mars na niebie. Zaśmiał się cicho. Jego kolor oczu powrócił znowu do normy, to jest do błękitu. Wstał i zapukał. Bez pozwolenia wszedł do środka. Pewnie za to zginie, albo powiesi go za jaja, ale co tam. Wolał zaryzykować. Tak zmienił się. Nie był już tym samym grzecznym chłopczykiem. Mimo to uczucia i zachowanie wobec Niej wcale się nie zmieniły.*

*Nie powiesiła go nie zabiła. Ej! Co jest!? Nie zarumienił się, ale na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech zakłopotania.*No to..pa..*Powiedział smutnym głosem i odwrócił się na pięcie. Był gotów na wszystko, aby tylko była szczęśliwa. Zabolało go też to że tak powiedziała o jego oczach. Nigdy jej się nie podobały? Albo inaczej.. Czy on nigdy jej się nie podobał? Postawił krok w stronę wyjścia z domu.*Przepraszam.*Wyszeptał najciszej jak potrafił, ale był pewien że i tak usłyszała.*

*Nie odwracał się. Może po prostu ludzie wolno myślą?*Tak.*Westchnął.* Masz rację. Pewnie byłabyś szczęśliwa z tym swoim.. jakmutam..*Powiedział i odwrócił się do niej. Spojrzał jej smutno w oczy.* I przepraszam że zmarnowałem Ci te lat życia..*"Kocham Cię. Wybacz." Ponownie się od niej odwrócił. Pewnie aby ukryć że się zarumienił. Tak ze wstydu. "Jestem głupim facetem. Myślałem że będzie jak dawniej. Myliłem się. Nie tylko ja się zmieniłem. Wszystko się zmieniło."*

Czego oczekuję? Sam nie wiem. Chciałem znów Cię zobaczyć. Poczuć twój zapach. Smak twoich ust.*Bezwiednie podniósł dłoń do ust.*Ale chyba się pomyliłem.*Powiedział. mówił to wszystko bardzo wolno rozkoszując się smakiem tych słów.* Ja naprawdę nie wiem czego oczekuję. Rozumiesz? Nie wiem nawet co tu robię. Coś mnie tu ciągnie. Sprawia że nie mogę stąd odejść...